Terketmeliydim onu, beni deli ediyordu. Kafam çorba gibi olmuştu. Ne düşüneceğimi , nasıl hareket edeceğimi bilemez olmuştum. Beni kontrol ediyordu. Bazı geceler gidiyordu. Ertesi gün kalktığımda beni kucaklıyor ve götürüyordu. Ne çok şey kaybettim onun yüzünden, elimde hiçbirşey kalmadı.
Tıpkı bir geminin alabora oluşu ve içindeki tüm herşeyin denize dökülmesi gibi. Toparlancak gibi bir şey değildi. Ben de biraz onu dinledim. İnandım böyle oluşuna. Beni mutlu etmiyordu. Zaten beni hiçbir şey mutlu edemezdi, o kadar fazla hüzün vardı ki, sadece normal duruma dönüyor, aynı günün gecesinde tekrar hüzünlü halime geri dönüyordum. Kimseyi takmazdı. Derken takardı da, sadece çevresindekileri. Gelen her bir insan onun hayatına biraz hüzün bırakarak gittiği için o da çevresinde hiçkimseyi istemiyordu. Ne gelmelerini istiyordu, ne de onla konuşmalarını. Konuşmayı sevmezdi ya, onun aksine yazmayı çok severdi. Bir gün onun gideceğinden çok korktum. Artık alışmıştım. Bütün mesele bu değil miydi aslında, alışmak?
Alışılmadık şeyler zor görünürdü insanın gözünde. Bu da benim korkularımdan biriydi. Alışılmadık birinin gelmesi. Yeni bir hayat isterdi her zaman ama zor olacağını gene biliyordu.
Korkmaya alışmıştı ilk önceleri, başı zonklamıştı bazı geceleri, sanki düğün varmış da çok fazla gürültü varmış gibi, sevmezdi zaten düğünleri. İnsanların mutlu olmasını sevmezdi. Yapmacık bulurdu. Akrabaların düğünlere gelmesini sevmezdi, herkes bu kadar borçtayken para takardı.
Amaaan banane ulan düğününüzden, gidin ötede sessizce düğün yapın.
Başı zonklamıştı. Gözleri şişmişti. Ağlamıştı. Ağlamaya da alışık değildi. O yüzden hayatına giren insanları suçlayıp durdu. Bir gün onunla yüz yüze geldim. Ona istediklerimi söyleyemedim. Söylesem de anlamazdı diğer insanlar gibi. Peki o insan mıydı? Hayır o bir insan değildi. Aslında cansızken canlı birşeydi. En sonunda kendimi öldürmüştüm bir şekilde işte hatırlamıyorum. Çünkü o benim diğer benim yanımdı. Ve ondan kurtalamayacağımı anladığım anda kendi hayatıma son verdim. Ve her zaman kazanan o bu sefer kaybetmişti, herşeyin bir ilki olduğu gibi, benim sonum onun bir ilki olmuştu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder