Ne biçim insanlardı bunlar? Neden benim gibi değildi?

Gün geçtikçe daha çok insan tanıyoruz kimimize iyi kimimize kötü geliyor. Ama şöyle bir şey var ki bana iyi gelen insana hiç rastlamadım. Belki de şanssızlığımdandır. Kime tanıştığım insanların garip hareketlerini anlattıysam, bir gariplik de o yapıyor. Ve çağımızda insanlarla mutlu olan değil de müzik dinleyerek, değişik aktiviteler yaparak ve bir işe kendini vererek mutlu olan insanlar gitgide artıyor. Neden mi? bakınız eskilerde sevgi çok saf ve temizdi. Aynı zamanda terbiye, disiplin v.s de öyleydi. Gitgide bozulmaya başladı. İnsanların yüzleri kızarmıyor artık. Bakınız biriyle tanışıyorsunuz ya, hani birden soğukluk giriyor araya anlamadan, birden aklınız almıyor neden bu kadar kısa sürede değiştiğini. Sonra eski mesajlara ya da anılarınıza dönüyosunuz, “Eskiden çok iyiydin ya niye böyle oldun? Tek bana karşı mı?” diyesiniz geliyor. Ama diyemiyosunuz. O insana kuracağınız cümleler boğazınızda takılıveriyor. Bu işte nedir bilir misiniz? Ne acıdır, bilir misiniz? Ama olmuşla ölmüşe çare yok derler. Ne kadar doğru acaba? Hiç düşündünüz mü? Artık size karşı soğuk olan birini kendinize bağlamak zordur, imkansızdır bazen. Tabi ki bunun sizi nasıl etkileyeceği o insana verdiğiniz değer ile doğru orantılıdır. Onu umursamanızla da doğru orantılıdır.
^^Tabi ki de her zaman garip insanlar çıkacak değil^^.(Umut arayışı)
^^Ama ben artık kimseden birşey beklemek istemiyorum çünkü seven insan elbet sizin için çabalar^^.(Hayattan beklentisi kalmamak)